مولانا در مثنوی قصه ی مردی را می آورد که به نزد دلاکی رفت تا نقش شیر را بر بازوی او خالکوبی کند اما تا دلاک نیشتر برتن او زد فریاد او برآمد که «کجای شیر را خالکوبی می کنی ؟» دلاک پاسخ داد : «یال شیر را» و مرد ناله کرد:«نمی شود شیر ما یال نداشته باشد ؟!»
دلاک پذیرفت که شیر بی یالی را نقش کند اما همین داستان با دم و شکم شیر نیز تکرار شد و دلاک بی طاقت شد و زبان به اعتراض گشود :
شیر بی یال و دم و اشکم که دید ؟ این چنین شیری خدا کی آفرید ؟!
ماجرای روحانیون و شبه روحانیون حاکم بر ایران ، شبیه به ماجرای همین مرد است که نقش شیر می خواهد ولی طاقت درد نیشتر را ندارد .
حاکمان جمهوری اسلامی مشتاق حکومت بر یک مملکت مدرن هستند آنها از «نانوتکنولوژی» ، «صنایع فضایی» ، «انرژی هسته ای» ، «منوریل» و ... استقبال می کنند . به تعبیری آنها مشکلی با «مدرنیزاسیون» ندارند . در چند سال اخیر اهالی منبرعلاقمند شده اند که برای خود در فضای مجازی سایتی داشته باشند و ایمیل بزنند و ایمیل دریافت کنند و با «لپ تاپ» بر فراز منبر روند . از نظر آنان تعارضی بین دین داری آنان با «مدرنیزاسیون» وجود ندارد .
اما این جنابان توجه ندارند که این اختراعات و پیشرفت ها در حوزه ی تکنولوژی محصول «تفکرعلمی» یا «تفکرمدرن» بوده است و تفکر علمی ریشه در فلسفه و علوم انسانی غربی دارد همان چیزی که این آقایان ازآن واهمه دارند و با آن خصومت می ورزند !
تا زمانی که حاضر نباشیم «تفکر علمی» را که بنای آن بر عقل محوری ، عینیت گرایی،نقد،تحلیل،آزادی بیان،شفافیت و ... است را بپذیریم نمی توانیم در مقام «تولید علم» بنشینیم. بنابراین چاره ای نداریم جز این که یا از «مدرنیزاسیون» دست بشوییم و یا «خریدار تکنولوژی» باشیم .
اگرحاکمان جمهوری اسلامی سوار بر چاه های نفت نبودند زودتر این «دوکلمه حرف حساب» را درمی یافتند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر