افرادی که در سحرگاه 25نوامبر 1956 ساحل توکسپان مکزیک را
سوار بر کشتی کهنه ی گرانما به سمت کوبا ترک کردند فقط هشتاد و دو نفر
بودند.ارنستو چگوارا و فیدل کاسترو دو نفر از آنان بودند.
گرانما پیش از سحرگاه دوم دسامبر (پس از یک هفته سفر
دریایی)به سواحل جنوب شرقی کوبا نزدیک شد.سه روز بعد چریک ها توسط ارتش باتیستا
غافلگیر شدند و شصت نفر از آنها کشته شدند : از هشتاد و دو نفری که از عرشه ی
گرانما پا بر سواحل کوبا نهادند عاقبت فقط بیست و دو نفر در رشته کوهها (سیرامائیسترا)مجددا
تشکیل گروه دادند.
سه هفته ی بعد ارتش فیدل کاسترو فقط دارای پانزده چریک
داوطلب و نه قبضه اسلحه بود!
در 15ژانویه این ارتش کوچک «چیچو اوسوریو» یک «مایورال»(فرمانده
لباس شخصی های مدافع رژیم ) را به هلاکت رساند و سپس در حمله به یک پایگاه کوچک
ارتش باتیستا هشت قبضه «اسپرینگفیلد»،یک مسلسل و هزار گلوله را غنیمت گرفتند.
سه سال بعد در 8 ژانویه ی 1959 همین ارتش چریکی رسما در
هاوانا پایتخت کوبا رژه رفتند و دیکتاتوری «باتیستا»- که با کودتای نظامی سر کار
آمده بود-به پایان رسید!
هاوانا پایتخت کوبا پیش از این تاریخ به «فاحشه خانه ی قاره
ی آمریکا»مشهور بود.«گراهام گرین»نویسنده ی آمریکایی درباره ی این دوران می
نویسد:«در دوران باتیستا من از این خوشم می آمد که شما می توانستید هرچه اراده
کنید با پول به دست آورید،از مواد مخدر و زن های زیبا گرفته تا بز کوهی»!
این توصیف گراهام گرین از هاوانای باتیستا مرا به یاد فضای
فعلی جمهوری اسلامی می اندازد!
علیرغم ایرادات بزرگی که بر فیدل کاسترو وارد است شاخص های
توسعه ی کوبا را پنجاه سال پس از این انقلاب مسلحانه بر اساس«کتاب سال
بریتکانیکا،2003 و سالنامه ی آماری فیشر،2003» در مقایسه با ایران و دو همسایه ی
نزدیک کوبا –که از نظر تراکم جمعیتی در حد وسط بین آن دو قرار دارد-می آورم تا
مشخص شود که انقلاب های چریکی لزوما نتیجه ی نامطلوبی ندارند.
ایران
|
کوبا
|
هندوراس
|
هائیتی
|
|
68.3
|
73.8
|
67.9
|
47.5
|
مرد
امید به زندگی(سال)
زن
|
71.5
|
78.3
|
72.1
|
51.1
|
|
1680
|
1700
|
860
|
510
|
سرانه تولید ناخالص ملی
(دلار)
|
73.4%
|
95.7%
|
72.7%
|
45%
|
میزان باسوادی
|
26.2%
|
3%
|
18.8%
|
20.3%
|
نرخ تورم
|
15%
|
5.7%
|
3.7%
|
70%
|
میزان بیکاری
|
39.7
|
101.6
|
58.3
|
254.5
|
تراکم جمعیت
(نفر در کیلومترمربع)
|
98
|
55
|
116
|
146
|
شاخص توسعه انسانی
|
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر