۱۳۹۱ تیر ۷, چهارشنبه

هیاهو بر سر چیست؟




درچند هفته اخیر شاهد این بودیم که ایادی رسانه ای حکومت ایران،برسر آهنگ  "نقی" شاهین نجفی هیاهو راه انداختند.
وب سایت ها و وبلاگ های "افسران جنگ نرم" فعال شدند و هرکس به گونه ای "به تکلیف عمل کرد" ،از گرفتن حکم ارتداد و تکفیر و تهدید گرفته تا فحاشی!
سئوال این است که نفع حکومت از این هیاهوی رسانه ای چه بوده است؟
بدیهی است که سران جمهوری اسلامی نه  "درد دین" دارند نه دغدغه توهین به پیشوایان دینی!
تاریخ جمهوری اسلامی نشان داده است که سران جمهوری اسلامی همانقدر دغدغه دین داشته اند که سران اتحاد جماهیر شوروی دغدغه طبقه کارگر!
روح الله خمینی گفته بود که حفظ حکومت "از اوجب واجبات" است! در این سی و چهار سال هرجا منافع حکومت اقتضا کرده، یا احکام مذهبی بر اساس "اجتهاد" تغییر کرده یا تفسیر "متون دینی" تغییر کرده است ،دقیقا همان که "جورج اورول" در "قلعه حیوانات" نوشته است: "همه حیوانات باهم برابرند ،اما خوکها برابرتر!"
زمانی که ادامه جنگ با عراق به نفع سران جمهوری اسلامی بود آیه "وقاتلوهم حتی لاتکون فتنه" ورد زبان سران حکومت بود و آن هنگام که با ورود ناوهای آمریکایی به خلیج فارس سران حکومت ترس از سقوط پیدا کردند ،هاشمی رفسنجانی در خطبه های نماز جمعه در تفسیر "انا فتحنا لک فتحا مبینا" گفت که این آیه در شان  "صلح حدیبیه" نازل شده است گویی این تفسیر ،تازه "نازل"  شده بود و هنگامی که نام یک عملیات جنگی را  "فتح المبین" گذاشتند هیچکس از شان نزول این آیه خبر نداشت،نه خمینی و نه هاشمی رفسنجانی!
سران جمهوری اسلامی در جنگ قره باغ طرف  "ارمنستان" مسیحی را گرفتند تا "آذربایجان" شیعه مذهب! در جنگ "چچن" طرف روس ها را گرفتند ودر کشتار مسلمانان "اویغور" طرف حکومت چین را گرفتند! بنابراین شعار حمایت از مسلمانان رهبران جمهوری اسلامی بارها زیر پا گذاشته شده است.
حال چه شده که آهنگ شاهین خان نجفی سربازان جنگ نرم ولی فقیه را به درد آورده است؟!
ماجرا این است که طبقه طرفدار حکومت با ترکیبی از  "شارژ هیجانی"  و "منافع مادی" حرکت می کنند.حکومت آنها را به گونه بار آورده است که خدمت به نظام را  "خیر دنیا و آخرت" ببینند و ضمن اینکه از "درآمد نفتی" سهم می برند از احساس "شوالیه های صلیبی" نیز برخوردار باشند  بنابراین حکومت ایران در جستجوی سوژه هایی است برای داغ کردن تنور هیجانات و احساسات سربازانش.شاید به همین دلیل حکومت ایران با کسانی که  "نقد دین"  می کنند بیشتر مشکل دارند تا "رپ خوان هایی" که با دین شوخی می کنند.
گردانندگان جمهوری اسلامی قبلا نیز با پیراهن عثمان کردن "آیه های شیطانی"  سلمان رشدی و "کاریکاتورهای پیامبر اسلام" روزنامه دانمارکی نشان داده اند که مترصد فرصتی هستند تا احساسات دینی سربازان دون پایه شان راتحریک کنند.
"مفتش بزرگ" فقط به بقای خود می اندیشد،  "نقی" بهانه است!